-
1 κωκυω
(ῡ и ῠ)(fut. тж. κωκύσομαι)
1) вопить, рыдать(ἐγὼ κλαῖον καὴ ἐκώκυον Hom.)
2) горько оплакивать(ἑὸν πόσιν Hom.; ἐμέν μοῖραν Aesch.; τοῦ Μεγαρέως λάχος Soph.)
1 κωκυω
(fut. тж. κωκύσομαι)
(ἐγὼ κλαῖον καὴ ἐκώκυον Hom.)
(ἑὸν πόσιν Hom.; ἐμέν μοῖραν Aesch.; τοῦ Μεγαρέως λάχος Soph.)